Zarówno przesłuchanie danej osoby w charakterze świadka i odbieranie od niej zeznań przez organy procesowe (sąd, prokuratora, organy policji), jak i sposób uzyskiwania wyjaśnień od oskarżonego lub obwinionego są szczegółowo unormowane. Zeznanie lub wyjaśnienie, które zostało wydobyte przemocą, groźbą bezprawną, przy użyciu technik psychomanipulacji, hipnozy, zastraszania czy innymi nieakceptowanymi metodami sprzecznymi z zasadami demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) nie mogą stanowić dowodu tego, co zostało przy ich użyciu stwierdzone. Dowody takie można zatem kwestionować w toku postępowania odwoławczego od wyroku, a nawet już w trakcie postępowania przed sądem pierwszej instancji, jeśli określonych niedozwolonych metod pozyskiwania dowodów dopuściły się organy ścigania na etapie postępowania przygotowawczego (dochodzenie, śledztwo). Zapobieganie zjawiskom „patologicznym”, jakich przykłady wskazano wyżej, przede wszystkim należałoby rozpocząć od zwiększenia świadomości prawnej społeczeństwa. Ktoś, kto zna swoje prawa, wie także czego w danej sytuacji może spodziewać się ze strony funkcjonariuszy publicznych, sądów i organów ścigania, będzie posiadać więc umiejętność realnej oceny, które z zachowań, z jakimi się zetknął, nie mieści się z zakresie prawidłowego procedowania. Jeśli komuś takiej świadomości prawnej brak, powinien we własnym interesie skorzystać z pomocy fachowego obrońcy z wyboru lub z urzędu, jeśli występuje w postępowaniu karnym lub wykroczeniowym odpowiednio w charakterze podejrzanego, oskarżonego lub obwinionego. Skala interesującego Panią zjawiska być może jest przedmiotem zainteresowania pracowników ośrodków dydaktycznych (uczelni) z katedr prawa i postępowania karnego. Jednak oczekiwanie wskazania nawet szacunkowych danych o częstotliwości nieprawidłowego pozyskiwania zeznań, wyjaśnień jest nierealne, gdyż wymagałoby to stałego analizowania wszystkich toczących się spraw karnych i wykroczeniowych w skali całego kraju i na każdym ich etapie, a to jest obiektywnie niewykonalne. Z punktu widzenia praktyki stosowania prawa konkretne przypadki złamania reguł postępowania możliwe są do ujawnienia wyłącznie poprzez analizę materiału dowodowego danej sprawy, który może sugerować (np. treść protokołu), że zeznania lub wyjaśnienia mogły zostać uzyskane metodami niedozwolonymi (zob. głośna medialnie sprawa doktora Mirosława G. sądzona przez sędziego Tuleyę, który zwrócił uwagę na przesłuchiwanie świadków przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego w warunkach nocnych). Wymaga to zawsze bezpośredniego kontaktu ze świadkiem lub oskarżonym, bez tego ocena jedynie samych akt postępowania może być obarczona ryzykiem poważnej pomyłki w tym zakresie. Jeśli do naruszeń zasad przesłuchania lub odbierania wyjaśnień doszło, należy zwracać uwagę sądu na te okoliczności, dowód w ten sposób bowiem uzyskany nie może wpływać na ocenę rozpoznawanego stanu faktycznego ani stanowić podstawy wyrokowania. Jak wskazała Izba Karna Sądu Najwyższego w wyroku z 10 sierpnia 2005 r. (sygn. akt II KK 410/04): „Ocena dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub zeznań świadka jest wypadkową zarówno oceny treści wypowiedzi danej osoby, jak i oceny dotyczącej samej osoby, to zaś może być dokonane pod warunkiem poznania przez każdego sędziego całej treści oświadczeń dowodowych określonej osoby. Przy analizie okoliczności wpływających na ocenę oświadczeń dowodowych zwrócić należy uwagę na dwa aspekty oceny takich oświadczeń: ocenę wypowiedzi i ocenę podmiotu wypowiedzi, a inaczej mówiąc, potrzebę uwzględnienia przy ocenie środka dowodowego także oceny źródła dowodowego. Odrywanie od siebie tych dwóch aspektów oceny dowodów może prowadzić do błędnych ustaleń faktycznych. Tylko w takiej koincydencji może być realizowana zasada swobodnej oceny dowodów”. Szczegółowe zasady gromadzenia dowodów, w tym z zeznań świadków i z wyjaśnień oskarżonego, są uregulowane w ustawach procesowych, tj. w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm., dalej – oraz w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia ( Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848 z późn. zm., dalej – Nie sposób tutaj cytować setek przepisów dotyczących tej materii, dlatego odsyłam do powołanych wyżej ustaw proceduralnych. Stanowią one właśnie gwarancję, że postępowanie organów ścigania nie jest swobodne i musi mieścić się w ramach prawa, jednak jak w każdej dziedzinie życia, w której uwidacznia się wpływ czynnika ludzkiego, mogą zdarzyć się określone nieprawidłowości, które powinny spotkać się z reakcją sądu. W świetle przepisu art. 171 § 1 osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi. Jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie (art. 171 § 3 Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść odpowiedzi (art. 171 § 4 Wedle art. 171 § 5 „niedopuszczalne jest: 1) wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, 2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem”. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 4, jak również pytania nieistotne (art. 171 § 6 Wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 5 nie mogą stanowić dowodu (art. 171 § 7 Przepis ma zastosowanie odpowiednio w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 39 § 2 Warto wskazać w kontekście powyższego przepisu na treść ważnego wyroku Izby Karnej SN z 16 marca 2010 r. (sygn. akt III KK 302/09). Zgodnie z jego tezą: „Wyjaśnienia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi nie mogą stanowić dowodu nawet wówczas, gdy ich prawdziwość jest nie tylko niewątpliwa, ale nawet bezsporna. Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 oznacza brak przymusu w sferze woli człowieka, a także brak zakłócenia świadomości. Jest to możliwość decydowania przez przesłuchiwanego, zgodnie z własną wolą, o treści składanej przez niego wypowiedzi, w sytuacji gdy żaden czynnik zewnętrzny nie krępuje go w formułowaniu tych wypowiedzi. Jest to stan, w którym przesłuchiwany zachowuje pełną, nieskrępowaną możliwość formułowania swego oświadczenia dowodowego, zgodnie ze swoją wolą. Brak swobody wypowiedzi powstaje wówczas, gdy zaistnieją podczas przesłuchiwania takie warunki, które powodują, że formułując swą wypowiedź, przesłuchiwany ma na uwadze inne okoliczności towarzyszące czynności przesłuchania i w ten sposób oświadczenie dowodowe nie jest wyrazem tylko jego woli, gdyż jest ona skrępowana przez te okoliczności albo znajduje się on w stanie, w którym nie może panować nad swoją wolą. Nie wyłącza swobody wypowiedzi podejrzanego jego stan psychiczny wywołany swoistym »załamaniem się« w wyniku np. zastosowania odosobnienia (zatrzymania, aresztowania) czy przedstawionych dowodów, jeżeli nie towarzyszą temu niedozwolone metody przesłuchania”. Jak stanowi przepis art. 192 § 2 jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego spostrzeżeń, sąd lub prokurator może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem biegłego lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może się temu sprzeciwić. Nie jest to „pomoc psychologiczna”, której adresatem i beneficjentem jest świadek, w znaczeniu jakie sugeruje Pani w swoim zapytaniu, uczestniczący bowiem w przesłuchaniu biegły lekarz psychiatra lub biegły psycholog działa tutaj w interesie wymiaru sprawiedliwości, aby pomóc ustalić zdolność danej osoby do pełnienia roli świadka. Świadek sam może poprosić, aby w jego przesłuchaniu wzięła udział taka osoba, ale ostatecznie to od oceny sytuacji przez sąd lub wcześniej przez prokuratora zależy, czy odebranie zeznań do protokołu odbędzie się z udziałem biegłego. Dla celów dowodowych można również świadka, za jego zgodą, poddać oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu (art. 192 § 4 Przepis art. 192 ma zastosowanie odpowiednio w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 41 § 1 Zarówno świadek, jak i oskarżony mogą odwołać odpowiednio swoje zeznania i wyjaśnienia w toku dalszego postępowania, również przed sądem, jeśli mają poczucie, że nie odpowiadają one prawdzie ani ich percepcji dotyczącej zdarzeń przeszłych (art. 389 i 391 W ostateczności, jeśli dowody, na których oparte zostało prawomocne orzeczenie sądu, zostały uzyskane w wyniku przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia (np. przyznanie się do winy w wskutek przemocy, torturowania, groźby bezprawnej), to należy złożyć wniosek o wznowienie postępowania (art. 540 § 1 pkt 1 Warunkiem jest jednak uprzednie ustalenie przestępności czynu prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie zapaść nie może z uwagi na okoliczności uniemożliwiające ściganie, o jakich mowa w art. 17 § 1 pkt 3-11 lub w art. 22 ( przedawnienie karalności, śmierć oskarżonego). W takim wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku skazującego (postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania karnego lub o umorzeniu tego postępowania) – art. 541 W aktualnie obowiązującym porządku prawnym samo przyznanie się do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia nie stanowi głównego dowodu, na podstawie którego może nastąpić wydanie wyroku. W nowożytnych systemach prawnych nie obowiązuje bowiem zasada głosząca, że „przyznanie się jest królową dowodów” (łac. confessio est regina probationum). Jeśli zatem organ prowadzący postępowanie przygotowawcze dysponuje wyłącznie takim przyznaniem się, to jest to zbyt mało, aby wykreować na tej podstawie i wnieść do sądu akt oskarżenia lub wniosek o ukaranie sprawcy wkroczenia. Sąd powinien takie pismo zwrócić do uzupełnienia materiału dowodowego. Trudno mi wypowiadać się na temat sprawy Pani brata, gdy nie mam możliwości zapoznania się z aktami tego postępowania, zgromadzonym materiałem dowodowym, brak też informacji, jaki zarzucono mu czyn. Chciałabym też zwrócić uwagę na bardzo istotną okoliczność, a mianowicie fakt, że jeśli ktoś korzysta z porad lekarza psychiatry, nie musi wcale oznaczać, że nie jest w stanie rozpoznać znaczenia swego czynu ani pokierować świadomie swoim postępowaniem, a więc że można by mówić o istnieniu podstaw do kwestionowania jego poczytalności. Czyn zabroniony można popełnić w stanie niepoczytalności lub w stanie poczytalności ograniczonej, wywołanej chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym czy innego rodzaju zakłóceniem czynności psychicznej (art. 31 Kodeksu karnego oraz art. 17 Kodeksu wykroczeń), ograniczenie poczytalności może wynikać także np. z przyjmowanych silnych leków psychotropowych. Jeśli z taką sytuacją mielibyśmy potencjalnie do czynienia w sprawie Pani brata, to wykluczałoby to skazanie lub ukaranie, a zamiast takiego zakończenia sprawy postępowanie o wykroczenie powinno zostać umorzone, ewentualne zaś postępowanie karne winno zamknąć się orzeczeniem któregoś ze środków zabezpieczających. Katalog środków zabezpieczających zawierają przepisy art. 93-100 Kodeksu karnego, przykładowo jest to umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym, stosowane tylko w ostateczności, umieszczenie w zakładzie karnym, w którym są stosowane środki lecznicze lub rehabilitacyjne, skierowanie na leczenie ambulatoryjne lub rehabilitacyjne, umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
Tłumaczenia w kontekście hasła "przesłuchaniu musisz" z polskiego na angielski od Reverso Context: Dlatego, na przesłuchaniu musisz odpowiadać krótko.
Odpowiedzi Ja nie chodziłam do szkoły muzycznej, bo stwierdziłam, że będę wolnym strzelcem i nie będę uczyła się schematowo XD Ale moje rodzeństwo chodzi do tej przecudownej (sarkazm rzacz jasna) placówki i co nieco wiem. Najlepiej zaśpiewaj piosenkę z przyzwoitym i choć trochę ambitnym tekstem. Wszystko byle nie disco polo (a zdarzały się takie osoby :D). Radzę także, żeby melodia nie była zbyt trudna, bo śpiew jest bez podkładu. Polecam polski rock. Według mnie to najlpszy wybór XD Spróbuj: "Ludzie niepowszedni" , "Wszystko ma swój czas", "Jaki był ten dzień", "Czarny chleb i czarna kawa" itp. Ja na egzamine śpiewałam Sarsa- "Naucz mnie". Wchodzisz do takiego pomieszczenia w którym znajduje się pięcioro osób z komisji. Musisz się przestawić powiedzieć coś o sobie, a potem podchodzisz z jedna osoba do fortepianu i musisz powtórzyć dźwięki,dokończyć melodie itd. Jeżeli chcesz się dostać do wyzszej klasy niż pierwszą 1 stopnia,to musisz także zagrać na instrumencie (tak było w moim przypadku).Życzę Ci powodzenia na egzaminie 😀Ja jestem teraz w 2 klasie cyklu 4 letniego. Piosenka drewnianych mnie 😀 [LINK]pewnie sobie poradzisz XD Nigdy nie byłem w szkole muzycznej, ale wiem, że musisz wybrać piosenkę, którą Ci się dobrze śpiewa. Jeśli czujesz, że piosenka dobrze brzmi w twoich ustach, wyjdzie dobrze ;) Powodzenia.. From First To Last- Emily moim zdaniem trudne w ch*j Zaśpiewaj coś co znasz, bo nie masz już czasu na naukę czegoś nowego i najlepiej coś z lat 80 - 90, bo pewnie ludzie z tych lat będą cię przesłuchiwać. Najlepiej coś po polsku, gdzie będziesz mogła pokazać jak śpiewasz wysoko i nisko. Ja wybrałabym chyba coś z repertuaru Lady Pank Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Tłumaczenia w kontekście hasła "może mówić" z polskiego na angielski od Reverso Context: może pan mówić, może tak mówić Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate
Jak się zachować podczas przesłuchania w charakterze świadka? Jeśli już zostaliśmy wezwani w charakterze świadka to z reguły samo wezwanie wskazuje gdzie, i o której godzinie powinnyśmy się stawić. Wezwanie będzie także informowało o organie prowadzącym sprawę oraz podane będzie imię i nazwisko prowadzącego sprawę. W przypadku wątpliwości co do terminu lub godziny a także w przypadku gdybyśmy z różnych powodów nie mogli się stawić należy skontaktować się z prowadzącym i ustalić szczegóły co do terminu i miejsca, a jeśli nie możemy się stawić poinformować i poprosić o zmianę terminu. Prowadzący nie musi się jednak zgodzić na przełożenie terminu przesłuchania. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa lub innej niedającej się pokonać przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego pobytu. Świadka może wezwać także telefonicznie lub mailem. Czy świadek musi stawić się na przesłuchanie? Świadek musi stawić się na przesłuchanie jeśli został on wezwany na przesłuchanie w charakterze świadka. Gdybyśmy jednak nie stawili się na przesłuchanie organ może zdecydować o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu świadka na przesłuchania. Świadek, który się nie stawił może zostać także ukarany karą pieniężną w wysokości do 3 000zł. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania. Jakie obowiązki ma świadek podczas przesłuchania? Podstawowym i najdalej idącym obowiązkiem świadka jest złożenie zeznań i udzielenie odpowiedzi na zadane pytania zgodnie z prawdą. Świadek jest zobowiązany do mówienia prawdy. Składanie fałszywych zeznań może skutkować odpowiedzialnością karną. Organ prowadzący przesłuchanie przed rozpoczęciem przesłuchania powinien także pouczyć świadka o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy. Jakie prawa ma świadek podczas przesłuchania? Świadek po pierwsze może ustanowić pełnomocnika, który będzie mógł wziąć udział w przesłuchaniu. Jednak organ prowadzący może nie udzielić pełnomocnikowi na wzięcie udziały w czynnościach. Po wtóre, jeśli świadek nie włada językiem polskim może się on stawić na przesłuchanie z tłumaczem przysięgłym lub żądać aby został w sprawie wyznaczony tłumacz przysięgły. Czy świadek może odmówić składania zeznań lub odpowiedzi na pytania? Świadek nie może odmówić złożenia zeznań, chyba że jest osobą najbliższą dla podejrzanego lub oskarżonego lub jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia. Świadek może się także uchylić od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność karną. Jak przebiega przesłuchanie świadka? Przesłuchanie świadka jest czynnością bardzo sformalizowaną. Osoba prowadząca przesłuchanie powinna przedstawić się oraz okazać swoją legitymację służbową oraz wskazać powody wezwania. Następnie prowadzący rozpocznie sporządzanie protokołu i zada kilka dotyczących ustalenia naszej tożsamości w oparciu o nasz dokument tożsamości. Pojawią się także pytania o imiona rodziców, miejsce zamieszkania czy wykonywany zawód i miejsce pracy. Po przekazaniu pouczeń co świadek także powinien potwierdzić na egzemplarzu pouczenia prowadzący przejdzie do zadawania pytań. Odpowiedzi na pytania powinny odnosić się do zadanego pytania a jeśli pytanie dotyczy okoliczności, które uprawniają do odmowy udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie należy to wyraźnie zaznaczyć i odmówić odpowiedzi na pytanie. Nie trzeba wyjaśniać nic więcej – należy jedynie powołać się na prawo do odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie, o którym mowa w art. 183 kodeksu postępowania karnego. Może to brzmieć w ten sposób; „Na podstawie art. 183 par. 1 odmawiam udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie”. Jeśli świadek nie rozumie pytania powinien poprosić o jego powtórzenie lub wytłumaczenie. Odpowiedź na pytanie powinna być przemyślana i udzielona spokojnym głosem. W przypadku gdy świadek nie zna odpowiedzi na pytanie lub nie pamięta okoliczności, o które jest pytany powinien to wyraźnie wskazać. Nie należy się domyślać co pytający ma na myśli i tworzyć okoliczności, które nie miały miejsca, czyli po prostu nie można zmyślać. Świadek ma prawo nie pamiętać i może zasłonić się niepamięcią. Nie może jednak zatajać prawdy. Każde przesłuchanie powinno zakończyć się pisemnym protokołem, który powinien być uważnie i ze zrozumieniem przeczytany. Jeśli świadek ma wątpliwości lub nie zgadza się z zapisami może żądać sprostowania treści protokołu. Adwokat sprawy karne Warszawa | Radca prawny sprawy karne gospodarcze Warszawa | Przestępstwa gospodarcze Warszawa | Pomoc prawna w sprawach karnych
Tłumaczenia w kontekście hasła "przesłuchaniu do NYADA" z polskiego na angielski od Reverso Context: Nie możesz zaśpiewać tego na przesłuchaniu do NYADA.
Pomaga także ustawienie mikrofonu w trochę innej płaszczyźnie do mówiącego. Nie mówcie prosto do mikrofonu. Umieśćcie go kilkanaście centymetrów w lewo lub prawo, tak, aby fala dźwiękowa wydostająca się z Waszych ust nie „uderzała” bezpośrednio membrany, a tylko ją muskała pod kątem odchylonym o 20-45 stopni.
Translations in context of "Teraz coś złego z moim przesłuchaniu" in Polish-English from Reverso Context: Teraz coś złego z moim przesłuchaniu.
lbSy2BM. 3atk6p85xp.pages.dev/2423atk6p85xp.pages.dev/3733atk6p85xp.pages.dev/103atk6p85xp.pages.dev/2943atk6p85xp.pages.dev/1543atk6p85xp.pages.dev/3613atk6p85xp.pages.dev/253atk6p85xp.pages.dev/1413atk6p85xp.pages.dev/96
co mówić na przesłuchaniu
